Inkubatori është një pajisje që përdoret për të kultivuar dhe mbajtur kultura mikrobiologjike ose kultura qelizore. Inkubatori ruan temperaturë optimale, lagështi dhe kushte të tjera të tilla si dioksidin e karbonit (CO2) dhe përmbajtjen e oksigjenit atmosferik. Inkubatorët janë të rëndësishëm për shumë punë eksperimentale në biologjinë qelizore, mikrobiologjinë dhe biologjinë molekulare si dhe përdoren për kultivimin e qelizave bakteriale dhe eukariote.
Mikroskopi është një instrument që përdoret për të parë objekte që janë shumë të vogla për t’u parë nga syri. Mikroskopia është shkenca e hetimit të objekteve dhe strukturave të vogla duke përdorur një instrument të tillë. Mikroskopik do të thotë i padukshëm për syrin nëse nuk ndihmohet nga një mikroskop. Ekzistojnë shumë lloje mikroskopash dhe mund të grupohen në mënyra të ndryshme. Mikroskopi më i zakonshëm është mikroskopi optik, i cili përdor dritën për të kaluar nëpër një mostër për të prodhuar një imazh. Llojet e tjerë të mikroskopëve janë mikroskopi i fluorescencës, mikroskopi i elektronik etj.
Eshtë një kabinet i përshtatshëm që parandalon ndotjen e mostrave biologjike ose materialeve të ndjeshme ndaj grimcave. Ajri nxirret përmes një filtri HEPA dhe shkarkohet në një rrjedhje shumë të qetë, laminare drejt përdoruesit. Kapa përbëhet zakonisht prej çeliku inoks pa boshllëqe ose nyje ku mund të mblidhen sporet.
Uji i pastër, i njohur gjithashtu si uji i pastruar, është uji nga i cili janë hequr të gjitha papastërtitë. Uji i distiluar është forma më e zakonshme e ujit të pastër. Uji i pastër mund të përdoret në gatim, pije, studime shkencore dhe laboratorë.
Distilatori është një aparat që përdoret për të distiluar përzierjet e lëngëta duke i ngrohur, valuar dhe pastaj për ti kondensuar në avuj. Distilatori përdor të njëjtat koncepte si një aparat bazë distilimi, por në një shkallë shumë më të madhe. Distilatorët janë përdorur për të prodhuar ujë për injeksion për përdorim farmaceutik, përgjithësisht për të ndarë dhe pastruar kimikate të ndryshme dhe për të prodhuar pije të distiluara që përmbajnë etanol.
Autoklava është një dhomë presioni e përdorur për të kryer procese industriale që kërkojnë temperaturë të lartë dhe presion të ndryshëm nga presioni i ajrit të ambientit. Autoklavat përdoren në aplikimet mjekësore për të kryer sterilizim dhe në industrinë kimike për të kuruar veshjet, vulkanizimin e gomave dhe për sintezën hidrotermale. Shumë autoklava përdoren për të sterilizuar pajisjet dhe mjetet duke i nënshtruar ato me avull të ngopur me presion të lartë dhe temperature 121 °C (249 °F) për rreth 15-20 minuta në varësi të madhësisë dhe shkallës së ndotjes.
Ciklizatori termik (i njohur gjithashtu si një termocikler, makina PCR ose amplifikatori i ADN-së) është një aparat laboratorik i zakonshëm që përdoret për shumëfishimin e segmenteve të ADN-së nëpërmjet reaksionit të zinxhirit të polimerazës (PCR). Ciklizatorët termikë mund të përdoren gjithashtu në laboratorë për të lehtësuar reaksionet e tjera të ndjeshme ndaj temperaturës, duke përfshirë enzimën e restriksionit për tretje ose diagnostikimin e shpejtë. Pajisja ka një bllok termik me vrima ku mund të futen tubat që mbajnë përzierjen e reaksionit. Ciklizatori, pastaj ngre dhe ul temperaturën diskrete të bllokut me hapa të para-programuar.
Reaksioni zinxhir i polimerazës në kohë reale (PCR-në kohë reale), i njohur edhe si reaksion sasior i zinxhirit të polimerazës (qPCR), është një teknikë laboratorike e biologjisë molekulare bazuar në reaksionin e zinxhirit të polimerazës (PCR). Ajo monitoron shumëfishimin e një molekule target të ADN-së gjatë PCR, në kohë reale, dhe jo në fund të saj, si në PCR tradicionale. PCR në kohë reale mund të përdoret në përcaktimet sasiore (PCR-sasiore në kohë reale) dhe gjysmë-sasiore, pra mbi/nën një sasi të caktuar të molekulave të ADN-së (PCR-gjysmë sasiore në kohë reale). Ka shumë aplikime për reaksionin sasior të zinxhirit të polimerazës në laborator. Zakonisht ajo përdoret si për kërkimin shkencor dhe në diagnostikim. Përdorimet e teknikës në industri përfshijnë sasinë e ngarkesës mikrobike në ushqime ose në lëndët bimore, zbulimin e OMGJ-ve (organizmave të modifikuara gjenetikisht) si dhe sasinë dhe gjenotipizimin e patogjenëve viralë te njeriu.
Sekuencimi i ADN-së është procesi i përcaktimit të rendit të saktë të nukleotideve brenda një molekule ADN-je. Sekuencimi përfshin çdo metodë ose teknologji që përdoret për të përcaktuar renditjen e katër bazave, Adeninë, Guaninë, Citozinë dhe Timinë në një fije të ADN-së. Aplikimi i metodave të shpejta për sekuencimin e ADN-së ka përshpejtuar shumë kërkimet dhe zbulimet në fushën e biologjisë dhe mjekësisë. Njohja e sekuencave të ADN-së është bërë e domosdoshme për hulumtime biologjike bazë, dhe në fusha të shumta të aplikuara si diagnoza mjekësore, bioteknologjia, biologjia mjeko-ligjore, virologjia dhe sistematika biologjike. Shpejtësia e sekuencimit është arritur me teknologjinë moderne të sekuencimit të ADN-së nga instrumentat për sekuencimin e plotë të ADN-së, ose gjenomave të llojeve të shumta të jetës, përfshirë gjenomën njerëzore dhe sekuenca të tjera të ADN-ve të shumë llojeve të kafshëve, bimëve dhe mikrobeve.
Teknologjia e ekstraktimit robotik të lëngjeve në sistemet e automatizuara për ekstraktimin e ADN-së mund të modernizojë punët që përfshihen në ekstraktimin e ADN-së nga një mostër, siç janë seritë e hollimit. Sistemet zakonisht përfshijnë gjithashtu funksione të tilla si tundja, kontrolli i temperaturës dhe protokollet e PCR-së. Ekstraktimi i ADN-së përdoret në shumë lloje të kërkimeve biologjike ku përfshihen biologjia molekulare, mjekësia ligjore, patologjia, kërkimi mjedisor dhe zbulimi i drogërave.
Xhel elektroforeza është një metodë që përdoret për ndarjen dhe analizimin e makromolekulave (ADN, ARN, proteina) dhe fragmenteve të tyre, bazuar në madhësinë dhe ngarkesën e tyre. Ajo përdoret në kiminë klinike për të ndarë proteinat bazuar në ngarkesë dhe madhësi (IEF agaroza) dhe në biokimi dhe biologjinë molekulare për të ndarë një popullatë të përzier të fragmenteve të ADN-së dhe ARN-së sipas gjatësisë, për të vlerësuar madhësinë e fragmenteve të ADN-së dhe ARN-së ose për të ndarë proteinat bazuar në ngarkesën e tyre. Xhel Elektroforeza përdoret në mjekësinë ligjore, biologjinë molekulare, gjenetikë, mikrobiologji dhe biokimi. Rezultatet mund të analizohen në mënyrë sasiore duke e vizualizuar xhelin me dritë UV.
